آنتی اکسیدانت ها پلیمرها همانند سایر مواد آلی، حساس به حرارت، برش و اکسیژن هستند و هنگامیکه در معرض دمای بالا و تنش قرار میگیرند، با تشکیل رادیکال آزاد دچار افت خواص فیزیکی و مکانیکی، شکست زنجیره های مولکولی، تغییر خواص ظاهری و رنگ و در نهایت تخریب ساختاری می شوند. فرآیند تخریب اکسیداسیونی پلیمرها میتواند در هر یک از مراحل تولید، نگهداری و استفاده از آن اتفاق بیفتد، بنابراین در تخریب یک پلیمر عواملی همچون نور، اکسیژن و حرارت اثرگذار می باشد که ساختار شیمیایی رزین پلیمری نیز از مهمترین عوامل اثرگذار بر میزان تخریب اکسیداسیونی آنها است. برای مثال، پلی استایرنها، پلی متیل متاکریلات، پلی ایمیدها پلیمرهای پایداری هستند و در مقابل پلی الفین ها مانند پلی بوتادین، پلی اتیلن و پلی پروپیلن به اکسیداسیون حساس هستند. آنتی اکسیدانتهای ۱۰۱۰، ۱۶۸ و ۱۰۷۶ از جمله پرکاربردترین آنتی اکسیدانتهای مصرفی در صنعت پلیمر و مستربچ هستند. جدول زیر بیانگر کاربردهای انواع مختلف آنتی اکسیدانت های پرکاربرد در بازار است. کاربرد گریدهای تجاری پرمصرف آنتی اکسیدانت گرید تجاری ساختار شیمیایی کاربرد AO-۱۰۱۰ فنولی آمیزه های پلی اتیلنی، پلی پروپیلنی، کوپلیمرهای الفینی و الاستومرها AO-۱۶۸ فسفیتی آمیزه های پلی الفینی نظیر پلی اتیلن، پلی پروپیلن، اتیلن وینیل استات، پلی کربنات و پلی آمیدها AO-۶۲۶۰ فسفیتی پلی اتیلن، پلی پروپیلن، آمیزه های پلی آمیدی، رزین های پلی استری AO-۱۰۷۶ فنولی پلی اتیلن، پلی پروپیلن، کوپلیمرهای الفینی، پلیمرهای مهندسی، پلیمرهای استایرنی و پلی یورتانها AO-۱۰۹۸ فنولی گرید تخصصی آمیزه ها و الیاف پلی آمیدی، چسب ها و الیاف مصنوعی AO-۱۳۳۰ فنولی لوله های پلی الفینی، الیاف و نوارهای پلی پروپیلنی، پلیمرهای مهندسی نظیر پلی آمیدها، پلی استایرنها، پلی وینیل کلراید و پلی یورتانها AO-۱۰۲۴ فنولی روکش پلی اتیلنی کابل، پلی الفین های پر شده، پلیمرها و کوپلیمرهای استایرنی AO-۳۱۱۴ فنولی آمیزه های پلی اتیلنی، پلی پروپیلنی، اتیلن وینیل استات، پلی وینیل کلراید و پلی یورتانها مهمترین انواع آنتی اکسیدانتها و سیستم های دو تایی: آنتی اکسیدانتهای فنولی: این دسته از پایدارکننده ها، افزودنیهایی با کارایی بالا برای مواد آلی به منظور افزایش مقاومت در مقابل اکسیداسیون هستند. پلیمرها، الیاف مصنوعی، الاستومرها و واکسها از مهمترین کاربردهای این پایدارکننده ها هستند. این افزودنی ها به عنوان رادیکال اسکونجر در محصول نهایی استفاده میشوند. آنتی اکسیدانتهای فسفیتی: این گروه از پایدارکننده ها که از آنها با نام آنتی اکسیدانتهای ثانویه نیز یاد میشود، به عنوان تجزیه کننده های عوامل پراکساید، باعث میشوند تا مواد آلی مانند پلیمرها و الیاف مصنوعی مقاومت بالاتری در مقابل تخریب حرارتی، به ویژه در طول انجام فرآیند، داشته باشند. سیستم های دوتایی نیز حاصل ترکیب آنتی اکسیدانتهای اولیه فنولی و ثانویه فسفیتی در ترکیب درصدهای مختلف می باشند که به منظور پایداری سامانه های آلی، حین فرآیند تولید و طول عمر سرویس دهی محصول، طراحی و تولید می شوند.